zaterdag 3 juni 2017

Dag 14

Dag 14.  Mimizan - Bordeaux  ( kaart )
Afgelegde afstand: 104 km
Totaal afgelegd: 1081 km


Jullie zullen je direct al afvragen; wie is toch die man op de foto en wat doen jullie in zijn bussie? Wel, lieve lezertjes, dit is Philippe. Philippe verkoopt al jaren op een kruising langs de D216 in de buurt van het plaatsje Mios, asperges, perziken en aardbeien vanuit een op een parkeerplaats gestalde oude caravan. En Philippe had een financieel goede dag vandaag. Zag hij eerder een stelletje malloten in de stromende regen voorbij fietsen, nu, een kwartiertje later, kwamen ze weer zijn kant op terug lopen. Eén van die sukkels had blijkbaar een probleem met z'n fiets en nu vroegen ze, of hij misschien wist of hier in de buurt een taxi was die hun naar Bordeaux kon brengen.

Maar laat ik bij het begin beginnen. Het was namelijk weer een dag om nooit te vergeten en waarin ons veel gebezigde credo "wij hebben ook altijd pech" weer volledig opging! 

Een half uurtje eerder dan normaal wilden wij na een fijn ontbijtje om een uur of half 9 aan onze 104km lange tocht naar Bordeaux gaan beginnen, toen ik nog even een fotootje wilde nemen van onze fietsen voor het hotel. Nou zat ik al op de fiets, wilde dus afstappen, maar mijn "afstapvoet" zat nog vast in de toeclips. Resultaat, je hebt letterlijk geen poot meer op te staan en bijna als in slowmotion viel mijn lichaam 45˚ zijwaarts tot deze de grond raakte van de parkeerplaats. De aarde trilde. Resultaat: weer eens een bloedende knie en een gekwets ego. Want dat ziet er natuurlijk niet uít, als je zo op je bek gaat. Afijn.

Toen ik eenmaal weer was opgekrabbeld en getroost, begon waar ik gisteren al zo voor vreesde: de hemelsluizen werden wijd open gezet en het begon werkelijk te hozen. En écht niet een beetje. Nee, het kwam vol gas naar beneden. Na dit natuurgeweld een minuut of 10 te hebben afgewacht en met geen enkel zicht op een een droge(re) periode, besloten we dan uiteindelijk tóch maar te vertrekken, onder het motto "van een beetje regen is nog nooit iemand dood gegaan". We moesten nog ruim 100km tenslotte.

Klik op een foto voor een vergroting

Mensen, we hebben de hé-le ochtend in de stromende regen gefietst! En vreemd genoeg ging dat vrij voorspoedig; de kilometers regen zich aan elkaar en ondanks dat we vol-le-dig doorweekt waren schoten we best lekker op. Totdat... ja hoor...is t'ie weer...Google Maps ons weer een bijzonder vuig geitenpaadje opstuurde. Wij er toch maar in. Maar we hadden natuurlijk beter moeten weten na al onze voorgaande teleurstellende ervaringen, want na 5 kilometer over een modderig, zeiknat en vrijwel onbegaanbaar pad te hebben gehobbeld, bleek het pad bij een verlaten boerderij gewoon op te houden! Dat betekende dus niet alleen die hele zooi weer terugfietsen, maar daarna via een omweg ook nog eens de route kilometers verderop pas weer kunnen oppakken.

En in dat pesthumeur passeerden wij Philippe zijn asperge-tentje. Om vervolgens een kilometer verder een klapband te krijgen!  Ik had een kwartier eerder al plotseling een bobbel in m'n acherband gevoeld, er even technisch naar gekeken, leeg laten lopen, beetje kneden, maar mocht allemaal niet baten. Dus dan maar gewoon verder, mét bobbel in achterband. Totdat 'ie in één klap de geest gaf.

Nou reden we echt door een troosteloos niemandsland hier. In de wijde omtrek geen mens of gehucht te bekennen. Dus na de klapband en de constatering dat hier de etappe na zo'n 60km wel een beetje ophield voor vandaag, keerden wij lopend terug naar het enige teken van menselijke aanwezigheid in de wijde regio: Philippe en zijn asperge-caravan. Daar stonden we in ieder geval droog onder zijn luifel en misschien kon 'ie ook nog wat assisteren bij het zoeken naar bijv. een taxi.
Maar na diverse telefonische pogingen om vervoer voor 2 man + fietsen + bagage te verkrijgen gooide Philippe uiteindelijk zijn troef op tafel: hij had óók een bus, weliswaar een ouwe, maar voor een luttele €180,-zou hij ons gráág naar Bordeaux brengen! Nou weet ik niet hoeveel asperges je voor dat bedrag kan krijgen, maar ik schat zo in, dat wij zijn omzet deze maand behoorlijk hebben opgekrikt!

Afijn, nadat Philippe ons met een veel te vrolijk "bon voyage!" had afgezet heeft de lokale fietsenmaker in Bordeaux het weer gefixt; nieuwe binnen- en buitenband en we gaan maandag vrolijk weer verder! Ja-haa! Want morgen alwéér een rustdag, lieve vrienden, maar eigenlijk alleen omdat we, nu we eenmaal  in Bordeaux zitten, de stad dan maar toch even willen bekijken. En zo kwam alles tóch weer goed! Voor het moment althans, hè!

En oh ja... we zijn ondertussen tóch de 1000km grens gepasseerd!

A ROOM WITH A VIEW

Elke dag een foto van ons hotel, onze kamer en het uitzicht.
Vandaag vanuit kamer "Picque Caillou" in Le Boutique Hotel in Bordeaux!

Klik op een foto voor een vergroting