Afgelegde afstand: 93 km
Totaal afgelegd: 1593 km
Vandaag was het "Valleitjes-dag" Valleitjes-dag? Ja, dat is het fenomeen, dat je op een dag van zuid naar noord fietst en alle valleitjes in het gebied blijkbaar van oost naar west lopen. Kortom: je komt ze één voor één tegen. Je daalt af in een valleitje, klimt er piepend en krakend weer uit, weer een paar kilometer vlak en dan begint de narigheid weer van voren af aan. Kenmerken van een valleitje hier: als een achterlijke naar beneden, als een slak weer naar boven. Afijn, jullie kennen het verhaal zo langzamerhand wel. Maar deze valleitjes zijn eigenlijk nog nét even erger dan de "in 5 minuten omhoog-en-in 5 seconden weer naar beneden", want een stúk steiler. Vaak tegen de 10% helling-percentage. Jullie hebben wérkelijk géén idee, waarschijnlijk. Laat ik dit zeggen: binnen een paar minuten staan je bovenbenen volledig in de brand en hijg je als een hert in bronstijd. Of als een prostituee in een Parijse nachtclub. Zo erg? Ja, zo erg.
Daarnaast: het was vandaag best wel warm. Een dikke 30˚. Met nul wind. Het zweet gutste werkelijk in dikke stromen van onze ruggetjes. En wat erger is, en nu wordt het misschien een beetje (te?) intiem: dát gedeelte van ons gepijnigde lichaam wat in direct contact met het zadel is, vindt die warmte ook niet echt prettig. Om het zachtjes uit te drukken. Begint dan lekker te broeien met zo'n dikke luier tussen de beentjes. Beetje schraal te worden, vochtig ook [kuch]. De processen die daar ter plekke plaatsvinden zouden zo maar eens de basis kunnen vormen van een volledig nieuwe manier van hydrocultuur.
|
|
||||
|
|
Klik op een foto voor een vergroting
Daarnaast: wij zijn natuurlijk totáál niet gewend om elke dag op een fietszadel te zitten. Acht uur lang op een kantoorstoel, ne pas de problem, monsieur! Mits voldoende koffie natuurlijk. Maar 8 uur op een fietszadel, mensen, is een heel ander verhaal. En als je dat dan, van het één op andere moment, dagelijks ook nog een week of 4/5 achter elkaar gaat doen, dan zal een ieder begrijpen dat de lichaamsonderdelen die het betreft al snel moord en brand beginnen te schreeuwen.
Maar ja, wat moét je? Per minuut een keer of 10 verzitten, van het zadel en op de trappers staan, regelmatig even van de fiets af en de boel even luchten, als er verder geen fransoos in de buurt is natuurlijk. Afijn, ik denk dat jullie nu wel weer even genoeg info hebben om je een realistisch beeld te kunnen vormen van onze lichamelijke ongemakken. Probeer het nu van je af te zetten, lees een boek, kijk een film of zo voor je gaat slapen, want anders kan dit verhaal je zomaar nog eens een hele slechte nachtrust bezorgen.
Morgen weer een 100+ etappe naar Chartres, vlak onder Parijs. Begint al aardig op te schieten!
A demain, mes amis!
A ROOM WITH A VIEW
Elke dag een foto van ons hotel, onze kamer en het uitzicht.
Vandaag vanuit kamer 201 in Hotel Le Vendôme in...uh... Vendôme natuurlijk!
 |
 |
 |
Klik op een foto voor een vergroting
