Afgelegde afstand: 107 km
Totaal afgelegd: 1500 km
Ik ben bang dat we nu serieus wat lezertjes gaan verliezen op dit blog. Want het ging vandaag bijzonder voorspoedig en de statistieken van dit blog wijzen helaas keihard uit: jullie zitten helemáááál niet te wachten op etappes die vlotjes verlopen! Welnéé! Er wordt werkelijk gesmuld als er leed valt te rapporteren, maar zodra de etappe van een leien dakje gaat, storten de kijkcijfers als een kaartenhuis in! Want welke pagina steekt er qua pageviews met kop en schouders bovenuit, denk je? Juist, het verslag van 3 juni, de meest ellendige dag van de hele trip! Zóóó oppervlakkig, dit!
Maar afijn, een paard is geen konijn, zoals Mar altijd pleegt te zeggen. Dan nu toch maar voor de doorzetters, de "die-hard-fans", de onverschrokkenen, het verslag van dag 20: we hadden weer eens heule lange etappe voor de boeg vandaag. Kenmerken: meer dan 100 kilometertjes lang, hoogteverschillen onbekend, windje wel vanuit het zuidwesten, licht bewolkt, graadje of 24. Maar met name de hoogteverschillen baarden ons enige zorgen. Voortdurend denken we zodra we opstaan; als het verdomme maar niet wéér zo'n etappe wordt met alleen maar heuvel op, heuvel af. Want dáárrrr zijn wij zóóóó ongelofelijk klaar mee!
En ja hoor: direct vanuit Poitiers was het na een flinke afdaling gelijk een keer of 8 weer heuvel op stoempen, zuchten, kreunen en schelden. Maar daarna mensen! Belanden we op een soort hoogvlakte, waren de wegen heel licht glooiend, streelde een fijn windje onze bezwete ruggetjes en vlogen wij met een groot verzet kilometers achter elkaar over les routes de France.
Klik op een foto voor een vergroting
Onderweg komen we weer een paar keer Nederlandse fietsertjes tegen, die de St. Jacobsroute naar het zuiden afleggen (zoals de meesten). Je herkent ze van verre aan de gekleurde Ortlieb fietstassen, de oerrrr-degelijke fiets (vaak Santos, zoals wij ook hebben), een enkele keer wappert er zelfs een rood-wit-blauw-vlaggetje op de fiets. Maar wat ons opvalt: het zijn verdomme bijna allemaal bejaarden! Witte wapperende baarden, kreukelige benen, knokige knietjes. En wij maar klagen over van alles en nog wat, terwijl deze 60/70-jarigen blijkbaar fluitend de route af fietsen.
Maar ook met ons kwam het vandaag méér dan goed. Vlak voor de eindstreep wel weer een heule smerige beklimming met 5 haarspelden er in, maar daarna om een uur of half vier de beloning: we arriveren bij ons mooiste overnachtings-adresje van de hele trip: een heus chateau-tje in de Loire vallei! Waarbij we notabene ook nog een forse kamer-upgrade krijgen, waarschijnlijk omdat we er zo afgekarnd uitzagen, vermoed ik.
Dat was het voor vandaag, mensen! Hallo? Is daar nog iemand?
A ROOM WITH A VIEW
Elke dag een foto van ons hotel, onze kamer en het uitzicht.
Vandaag vanuit kamer 8 in Château Hôtel Domaine de la Tortinière!
Klik op een foto voor een vergroting