Afgelegde afstand: 88 km
Totaal afgelegd: 1785 km
Zo'n rustdag, mensen: het is aan de ene kant een zegen voor geest, lijf en leden, maar aan de andere kant zitten we eigenlijk elke keer ná zo'n dag weer behooooorrrrlijk af te zien. Lijkt wel of je lichaam na één zo'n dagje weer aan alle geneugten des levens te hebben geroken, denkt: "hè hè, we zijn eindelijk weer een beetje normaal aan het doen" en vervolgens overschakelt van de sportieve-&-actieve-modus naar de rust-&-slemp-modus. En daar vervolgens de volgende dag vrijwel niet meer uit te rammen is. Want tjongejongejonge, het was me wel weer een pittig dagje.
Kwam ook door het parcours van vandaag, trouwens. Want ik heb het al eerder gezegd, maar we tuinen er toch télkens weer in; qua "mindset" is die beruchte beer wat ons betreft alweer lang geschoten. De klus is al geklaard! We zijn er al zowat, de fietstocht is al bijna ten einde, nog maar een paar etappes, en hoe verder naar het noorden hoe vlakker het wordt! Maar wanneer léren we het nou eens? De reis is nog helemaal niet bijna ten einde! We moeten godsamme nog van grofweg Parijs naar huis fietsen. Een kleine 700km! En vlakker? Mais non! Daar kwamen we vandaag in ieder geval hardhandig achter.
|
|
||||
|
|
Klik op een foto voor een vergroting
Want na vertrek vanuit Chartres verliep de eerste helft van de etappe eigenlijk wel zoals we dat hierboven een beetje voor ogen hadden. Lekker vlak en we schoten verbazingwekkend snel op. Totdat daar opeens de beruchte "valleitjes" zich weer aandienden; met 50km p/uur naar beneden een dorpje in rossen, het laagste punt bereiken en vervolgens weer steil omhoog richting andere kant van het valleitje. Maar zó steil, dat je snelheid van 50km p/uur binnen een paar seconden is gedaald naar nog slechts een lullige 5km p/uur. Hard remmend zou je het niet voor elkaar krijgen.
Maar héé, wat was dat nou? De weg omhoog uit de vallei duurde opeens niet meer die beruchte 5 minuutjes. Nee, een kleine 5 km lang gaat de weg bocht na bocht omhoog, zodat we pas een klein half uur later de top bereiken. Godallemachtig! En dat met het arme, verwarde lichaam nog in de eerdergenoemde rust-&-slemp-modus! We hebben nu blijkbaar opeens te maken met gróte valleitjes.
Dat belooft weinig goeds voor de komende dagen. Ook al omdat de wind nu naar het noorden is gedraaid. En wat wij ons de afgelopen weken nog niet één keer hebben gerealiseerd: we hebben in al die weken nog geen etappe echte tegenwind gehad! Vrijwel alles windje mee gehad! Verwend! Maar dat valt nou even heul erg tegen; in het grote verzet naar beneden? Vergeet het maar! Zelfs heuvel af lijken onze velgen diep in het asfalt weg te zakken. Alsof je door een flinke plas 10-seconden-lijm bent gereden.
Alles op een rijtje zettend, kijken wij daarom errug uit naar de dag van morgen. Ingrediënten: noordoosten wind, kracht 3-5, dus zwaar tégen, veel klimwerk in die verdomde valleitjes, en als klap op de vuurpijl: de langste etappe van de hele tocht: een kleine 110 kilometertjes! We zijn er nog láng niet, blijkt nu! Och, och, och, zaten we maar weer lekker op onze bureaustoel!
À demain!
A ROOM WITH A VIEW
Elke dag een foto van ons hotel, onze kamer en het uitzicht.
Vandaag vanuit kamer 1 (van de 1) in Le Relais De Dalibray! Waarvan de eigenaresse ons graag even haar auto ter beschikking stelde om een hapje te eten in een verderop gelegen dorpje. Hulde!
Klik op een foto voor een vergroting