dinsdag 6 juni 2017

Dag 17

Dag 17.  Puisseguin - Champagne-et-Fontain ( kaart )
Afgelegde afstand: 79 km
Totaal afgelegd: 1225 km


Vandaag werden we, zoals zo'n beetje elke dag,  wakker om een uur of 7, om direct te constateren, dat vandaag de wind wel eens voor onze dagelijkse portie "altijd pech" zou kunnen gaan zorgen. Grijze wolken dreven snel voorbij, de wind hoorden we al hard door de bomen waaien. En kwam ook nog eens uit het noordwesten, terwijl wij...uh..ja... dus naar het noorden moeten. Windkracht 4/5 zegt de Weer-App. Hmmm... lekkerrr dannn! Bovendien is het ook behoorlijk fris. Graadje of 12. Zijn we na Spanje niet echt meer gewend, eerlijk gezegd. Samenvattend: koud en tegenwind.

Er zijn van die momenten tijdens deze hele tocht, dat we er behóórlijk kláár mee zijn, met dat hele fietsen. Met de hele tocht. Dat je eigenlijk totaal geen zin hebt om je 's ochtends weer eens op dat zadel te hijsen. Komt niet heel vaak voor, maar vooral op momenten zoals deze, wanneer je al van tevoren weet dat die wind je de godganse dag weer parten gaat spelen. Dat het weer harken, buffelen en de dood of de gladiolen wordt. Vechten voor elke kilometer. En dan ook nog eens lekker vaak heuvel op. En dan zijn het er veel, hoor: 80 hele kilometertjes!

Maar afijn, de plicht roept: we worstelden ons weer in onze charmante fietsbroeken en verdomd, na de eerste kilometers leek het zowaar mee te vallen! De wind zat een heel klein tikje méér naar het westen en onze route was een heel klein tikje méér naar het oosten dan verwacht, zodat we dus...ja, ja!..zelfs half de wind in de rug hadden! Ook de heuveltjes waren goed te doen, en zodoende hadden we er rond het middaguur al redelijk op 't gemakkie zo'n 50km opzitten.

Klik op een foto voor een vergroting

We volgen nu trouwens de beroemde Sint Jacobs Route en komen nu dan dus ook regelmatig fietsers tegen die op weg zijn vanuit (vooral) Nederland  naar Santiago de Compostella. Google Maps hebben we dus eindelijk niet meer nodig en wordt bij deze bedankt voor de vele frustrerende, teleurstellende en in troosteloze akkers eindigende route-aanwijzingen. Dank nogmaals en krijg gelijk van ons de hartelijke "roodkoperen-vinken-tering", zoals vrienden van ons uit het Haagsche dat altijd zo treffend weten uit te drukken.

We fietsen overigens langs de westrand van de Dordogne, door een vrij dun bevolkt gebied, met veel bos en veel akkers met vooral maïs en zonnebloemen. 's Zomers moet het er hier werkelijk fantastisch uitzien, als al die velden met zonnebloemen in bloei staan. Maar het is zó dunbevolkt, dat áls je dan ergens een terras tegenkomt, je direct ook in de remmen moet knijpen. Zo zitten we dus aan een bakkie koffie op een terrasjes ergens in the middle of nowhere, als een ander Nederlands stel komt aan fietsen, maar dan vanuit het noorden. Ze schuiven bij ons aan, en we krijgen het al gauw over afzien, de elementen, de beklimminkjes en al het leed wat we tijdens zo'n fietstocht meemaken. "Ja", zegt zij, "ik zet nog wel eens m'n fiets expres niet op slot. Hoop ik dat 'ie de volgende dag gestolen is! Kan ik lekker naar huis!"  Nou, dié gedachte is nou echt nog nóóóit bij ons opgekomen...!

Morgen ploeteren we weer verder! En nou maar hopen dat onze fietsen er morgenochtend nog staan!

A ROOM WITH A VIEW

Elke dag een foto van ons hotel en onze kamer, echter dit keer géén uitzicht maar van het gezellige diner met Thierry, de gastvrije en humoristische eigenaar van Chambres et Tables d'Hôtes La Grange Au Bois.

Klik op een foto voor een vergroting