zondag 4 juni 2017

Dag 15

Dag 15.  Bordeaux  ( kaart )
Afgelegde afstand: 0 km - Rustdag
Totaal afgelegd: 1081 km


Heerlijk dagje in Bordeaux! Best mooie stad, typische franse gebouwen, mooie winkels (helaas bijna allemaal gesloten, want zondag), leuke pleinen en wat ons vooral opviel; vrijwel de hele binnenstad verboden voor auto's, wat een bijna serene stilte in de stad geeft. Je hoort alleen het geroezemoes van mensen op terrasjes en in de straat. Wel erg lekker na alle hectiek van gisteren. Want man, man, het was me wel een dagje hoor, gisteren!

We hadden het er vanmiddag tijdens een prima glaasje vin rouge uit de Bordeaux nog steeds over: we hebben wer-ke-lijk waar nog nooit zoveel regen over ons heen gehad. En dat tezamen met het desolate landschap waar we doorheen kwamen én het gedoe met mijn fiets maakte het tot een dag die we niet gauw zullen vergeten. One hell of a day. Hier nog een paar foto's van die troosteloze omgeving in dat troosteloze weer waar we gisteren doorheen kwamen.

Klik op een foto voor een vergroting

En dat brengt ons eigenlijk automatisch bij de vraag, die we onszelf de afgelopen weken ook al vaker gesteld hebben: Waaróm eigenlijk? Pourquoi? Porque? Waarom doen we onszelf dit eigenlijk allemaal aan? Het past immers totaal niet bij onze manier van leven. Want laten we eerlijk zijn: we staan nou eenmaal niet bekend als heule sportieve types, om het zwak uit te drukken. Leven nogal... uh...laten we zeggen: een tikkeltje uitbundig? Zelfs fietsen doen we niet of nooit. Ja, naar de kroeg hooguit. Midlife-crisis? Hmmm. Hebben niet echt het gevoel dat we in een crisis zitten en is ook wel een beetje errug laat, vrees ik.

Nee, het is voor ons, denk ik, vooral de uitdaging. En laten we niet vergeten, het plezier. Want je zal je misschien soms afvragen of wij het eigenlijk nog wel een beetje naar onze zin hebben, met al die ellende? Met al die misère? Met al die tegenwind, pech met de fiets, regen en al die "10-minuten-op-en-in-5-seconden-naar beneden"-beklimminkjes? En niet te vergeten: de lichamelijke ongemakken als zadelpijn en spierpijn? Het antwoord is: nou en of!  Wij amuseren ons opperbest. Maar zullen we dan wel blij zijn, wanneer we uiteindelijk weer in good old Bergen zijn aankomen en de fietstrip ten einde is? Oh, mensen, wat lijkt ons dat héérlijk!

Morgen daarom gewoon weer vrolijk verder! Anders komen we er natuurlijk nooit. Ditmaal de op één na kortste etappe van de hele tocht: naar Puisseguin, gelegen in de wijnstreken rondom het bekende Saint-Emilion. Verder eigenlijk alleen bekend vanwege het zwaarste verkeersongeluk in Frankrijk van de afgelopen 30 jaar (2015). Niet echt een flinke toeristentrekker, ben ik bang. Afijn, een lullige 63 kilometertjes fietsen, met..uh...wel weer wat beklimminkjes, zie ik... kuch. We gaan het weer meemaken!

À demain, mes amis!





1 opmerking:

  1. Juist omdat jullie ook niet sportief zijn en niet op getraind zijn maakt het veel leuker.
    Met de fiets kom je op plekken waar je anders nooit komt en dat is dan genieten.
    Wat een avontuur,en wat een doorzettingsvermogen hebben jullie petje af.
    Groetjes
    Fatma

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.